Troska o potrzeby Kościoła istniała w czasach trzech stuleci prześladowań, istniała także potem i jest konieczna też dziś. Szczególnie dzisiaj oczekuje się od Kościoła i jego kapłanów pomocy duchowej, ale także materialnej. Kościół, także ten parafialny, prowadzi wiele dzieł, które wymagają nakładu pracy i pieniędzy. Tak jak przed wiekami, także i dziś Kościół liczy na wielkoduszność swoich wiernych.
Przyjęcie Komunii Świętej jest dla katolika wielkim świętem. Biada nam, gdyby kiedyś stało się li tylko zwyczajem. To, że obecnie możemy tak często przystępować do Stołu Pańskiego, powinno nas zachęcić do jeszcze większej pobożności, większej gorliwości w przygotowaniu i wspaniałomyślności w dziękczynieniu po Komunii.
Trudno zamknąć temat Mszy Świętej w ramach jednego artykułu. Napisano o niej niezliczone ilości książek i nikogo to nie dziwi, bo Msza jest źródłem i szczytem życia Kościoła – jest jego sercem. Jak dzisiaj mamy rozumieć to zbawcze wydarzenie?
Gdy przychodzi wieczór, a ptaki milkną w lesie, dęby szepczą opowieści starych wędrowców. Każda kropla rosy na liściu kryje w sobie tajemnicę pradawnych czasów, kiedy rycerze bronili królestwa przed smokami. Pod baldachimem zielonych gałęzi, mchy tworzą dywan miękki jak najdelikatniejszy aksamit, a w oddali słychać cichy szum strumienia.
Gdy przychodzi wieczór, a ptaki milkną w lesie, dęby szepczą opowieści starych wędrowców. Każda kropla rosy na liściu kryje w sobie tajemnicę pradawnych czasów, kiedy rycerze bronili królestwa przed smokami. Pod baldachimem zielonych gałęzi, mchy tworzą dywan miękki jak najdelikatniejszy aksamit, a w oddali słychać cichy szum strumienia.
Na pewno każdy z nas wraca czasem myślą do lat dziecinnych, kiedy czuł się kochany i bezpieczny pod okiem swoich rodziców. To wspomnienie pozostaje, nawet kiedy człowiek już jest dorosły i może sam ma własne dzieci. Rodzice są, a przynajmniej z woli Boga takimi być powinni, darem Bożej dobroci.
Gdy przychodzi wieczór, a ptaki milkną w lesie, dęby szepczą opowieści starych wędrowców. Każda kropla rosy na liściu kryje w sobie tajemnicę pradawnych czasów, kiedy rycerze bronili królestwa przed smokami. Pod baldachimem zielonych gałęzi, mchy tworzą dywan miękki jak najdelikatniejszy aksamit, a w oddali słychać cichy szum strumienia.
Gdy przychodzi wieczór, a ptaki milkną w lesie, dęby szepczą opowieści starych wędrowców. Każda kropla rosy na liściu kryje w sobie tajemnicę pradawnych czasów, kiedy rycerze bronili królestwa przed smokami. Pod baldachimem zielonych gałęzi, mchy tworzą dywan miękki jak najdelikatniejszy aksamit, a w oddali słychać cichy szum strumienia.
Kajfasz rzekł na odchodnym do siepaczy: „Wydaję wam tego króla, oddajcie bluźniercy należną cześć!”. Zaraz też przeszedł ze swymi radnymi do okrągłej sali poza salą sądową, gdzie nie można ich było widzieć…
Gdy przychodzi wieczór, a ptaki milkną w lesie, dęby szepczą opowieści starych wędrowców. Każda kropla rosy na liściu kryje w sobie tajemnicę pradawnych czasów, kiedy rycerze bronili królestwa przed smokami. Pod baldachimem zielonych gałęzi, mchy tworzą dywan miękki jak najdelikatniejszy aksamit, a w oddali słychać cichy szum strumienia.