„Walka duchowa” O. Dom Lorenzo Scupoli, teatyna, napisana pod koniec XVI wieku jest jednym z najsłynniejszych traktatów o życiu duchowym. Święty Franciszek Salezy, również mistrz w tej dziedzinie i Doktor Kościoła, nosił go w kieszeni przez 18 lat, czytał codziennie i polecał osobom, którymi kierował. Chociaż napisany ponad 450 lat temu jest nadal zadziwiająco aktualny. Na użytek naszych czytelników przepisaliśmy kilka fragmentów z pierwszego rozdziału*.

Życie duchowe polega na poznaniu nieskończonej wielkości i dobroci Boga w jednoczesnym poczuciu naszej własnej słabości i skłonności do zła, na miłości do Boga oraz nienawiści samych siebie, na uniżaniu się nie tylko przed Nim, ale i z Jego powodu również i przed ludźmi, na całkowitej rezygnacji z własnej woli, w celu wykonania Jego woli. Polega ono wreszcie na czynieniu wszystkiego tylko dla chwały Jego świętego Imienia z jednym jedynym celem, jakim jest spodobanie się Bogu, a to z jednego powodu, żeby On był kochany i aby służyło Mu całe stworzenie.

Dlatego konieczna jest stała walka z samym sobą, w tym użycie siły, aby wyrwać z siebie każdą grzeszną skłonność, choćby najbardziej trywialną. Aby przygotować się do walki, każda osoba powinna działać z całą dostępną sobie determinacją i odwagą. Nikt nie zdobędzie wieńca, jeżeli w walce o niego nie wykaże się odwagą.

Ten, kto będzie miał odwagę zapanować nad swoimi namiętnościami, kontrolować swoje skłonności i odrzucić nawet najmniejsze sugestie swej woli, dokonuje czynu, który w oczach Boga zasługuje na więcej niż, gdyby tego nie czyniąc, umartwiał swe ciało nawet najbardziej ostrą dyscypliną lub gdyby pościł z jeszcze większą surowością niż Ojcowie na pustyni bądź też nawrócił rzesze grzeszników.

To, czego Bóg oczekuje od nas, polega przede wszystkim na poważnym zaangażowaniu się w zwalczanie naszych namiętności. Jest to doskonalsze spełnienie naszego obowiązku, niż gdybyśmy oddawali Bogu wielkie zasługi nie kontrolując naszych skłonności.

Aby to uzyskać, należy wypowiedzieć sobie nieustanną wojnę, a rozpocząć ją należy od uzbrojenia się w cztery oręża, bez których nie można odnieść zwycięstwa w tej duchowej walce. Są nimi: nie ufanie samemu sobie, zaufanie do Boga, odpowiednie wykorzystanie właściwości ciała i duszy oraz obowiązek modlitwy.

* The Spiritual Combat and a Treatise on Peace of Soul. TAN Books and Publishers Inc. Rockford, Illinois, USA, 1990, str. 4 i następne.