Niepokalane Serce Maryi – módl się za nami!

Serce Maryi, podobnie jak Serce Jej Syna, nieustannie otwarte jest dla ludzi i wytrwale miłuje nawet niewdzięczników, którzy nie odwzajemniają skierowanego do nich wezwania. Z woli Bożej, objawionej siostrze Łucji, jednej z trojga fatimskich wizjonerów, Serce Maryi stało się ratunkiem dla współczesnego, grzesznego świata.

Jeszcze w średniowieczu Niepokalane Serce Maryi było natchnieniem świętych. Pisali o nim tacy wielcy ludzie Kościoła, jak: św. Anzelm, św. Bernard z Clairvaux, św. Bonawentura, a także mistyczki: św. Mechtylda, św. Gertruda Wielka czy św. Brygida Szwedzka. Bardziej intensywny rozwój kultu nastąpił w XVII wieku. Jego krzewieniu poświęcił się wówczas francuski kapłan – św. Jan Eudes. Nabożeństwo do Najsłodszego Serca Maryi promował on równolegle z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa. To właśnie św. Jan Eudes zaczął rozpowszechniać wśród wiernych wizerunki Matki Bożej i Jezusa Chrystusa z wyobrażeniem płonących serc. Można je oglądać, choć coraz rzadziej, w katolickich domach na całym świecie. Jeszcze do niedawna wielkie obrazy o tej tematyce wisiały w większości polskich domów.

Kolejnym propagatorem kultu Najświętszego Serca Maryi stał się w pierwszej połowie XIX wieku ks. Karol Desgenettes, proboszcz paryskiej parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej. W 1836 roku podczas odprawiania Mszy św. usłyszał tajemniczy głos, nakazujący mu poświęcić parafię „Najświętszemu i Niepokalanemu Sercu Maryi”. W odpowiedzi założył bractwo, którego zadaniem było nawracanie grzeszników, właśnie przez Serce Bożej Rodzicielki. Bractwo Matki Bożej Zwycięskiej, bo taką nazwę ono otrzymało, cieszyło się wielką popularnością, gromadząc pod koniec stulecia miliony członków w wielu krajach świata, m.in. w Polsce.

W tym czasie bujnie rozwijał się także kult Cudownego Medalika. Na rewersie objawionego przez Niepokalaną sakramentalium widnieją dwa gorejące Serca: Maryi i Jezusa. Nadało to nabożeństwu do Serca Maryi nadprzyrodzoną sankcję i przyczyniło się to do jego popularyzacji. Jednocześnie było potwierdzeniem katolickiej nauki, że droga do Jezusa wiedzie przez przymierze z Maryją. Kult Bożej Rodzicielki, kult Jej Serca nie jest bowiem katolickim wypaczeniem nauki Chrystusa, feminizacją wiary apostolskiej, lecz przeciwnie, wypełnieniem woli Syna Bożego.

Rozwojowi nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi sprzyjało ogłoszenie przez papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP (1854) oraz objawienia w Lourdes (1858).

Musiało jednak minąć jeszcze trochę czasu, zanim kult został oficjalnie zatwierdzony przez Kościół. Impulsem do tego stały się objawienia w Fatimie. Podczas drugiego ukazania się Maryi pastuszkom, tj. 13 czerwca 1917 roku, oznajmiła Ona wizjonerom, że Pan Jezus chce ustanowić na świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, a tym, którzy je przyjmą, obiecuje zbawienie. Maryja pokazała wtedy Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi otoczone cierniami serce. Dzieci zrozumiały, że to Jej Niepokalane Serce, ranione nieustannie przez ludzkie grzechy.

Kilka lat po objawieniach, Łucja dos Santos, wówczas już zakonnica, miała ponowne objawienie. Za jej pośrednictwem Matka Boża oznajmiła ludziom, że Pan Jezus ustanowił dla nich nabożeństwo pięciu sobót. Jego celem jest wynagrodzenie Sercu Maryi za bluźnierstwa i inne występki, których ludzie dopuszczają się wobec Niej. Nagrodą za powtarzaną przez pięć pierwszych sobót spowiedź, Komunię, modlitwę różańcową i piętnastominutowe rozważanie tajemnic Różańca Świętego, są łaski niezbędne do Zbawienia, udzielane w chwili śmierci za pośrednictwem Maryi.

Kościół z wdzięcznością przyjął opiekę Matki Zbawiciela, którą ofiarowywała ludziom w kolejnych objawieniach prywatnych. Toteż gdy świat pogrążył się w odmętach II wojny światowej, w dniu 31 października 1942 roku, podczas przemówienia radiowego, Ojciec Święty Pius XII powierzył Kościół i całą ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi.

Wreszcie 4 maja 1944 roku tenże papież ustanowił w kalendarzu liturgicznym wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi. Dzień jego celebrowania Stolica Apostolska wyznaczyła na 22 sierpnia, czyli na zakończenie oktawy Wniebowzięcia. Obecnie, w wyniku zmian w liturgii zaprowadzonych po Soborze Watykańskim II w 1969 roku, obchodzimy je w sobotę, dzień po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, co jeszcze bardziej podkreśla związek między Matką i Jej Synem.

W Polsce, której naród szczyci się tym, iż króluje mu Maryja, nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca rozwijało się analogicznie jak na Zachodzie Europy. Doniosłym wydarzeniem było poświęcenie Ojczyzny Niepokalanemu Sercu Maryi. Aktu tego dokonali biskupi polscy pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. Stało się to w dniu 8 września 1946 roku na Jasnej Górze w obecności około miliona wiernych.

W roku 2017, z okazji setnej rocznicy objawień w Fatimie, Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi został przez polski Kościół uroczyście ponowiony. Powtórzmy go dzisiaj.